ԱՄՆ-ի նախագահ Դոնալդ Թրամփը երկուշաբթի հայտարարել է, որ երկկողմ առևտրային հեռանկարների հարցում Եվրամիությունը շատ առումներով ավելի վատն է, քան՝ Չինաստանը։ «Նրանք զգալիորեն զիջում են։ Կտեսնեք։ Բոլոր հաղթաթղթերը մեր ձեռքում են»,- հավելել է նա։ ԱՄՆ ներմուծվող եվրոպական ապրանքների նկատմամբ Թրամփի սահմանած մաքսատուրքերը վերացնելու վերաբերյալ Վաշինգտոնի հետ մի քանի փուլով բանակցություններից անկախ՝ Եվրամիությունը դեռևս էական առաջընթացի չի հասել։               
 

Դուք ալ հոստեղեն չե՞ք

Դուք ալ հոստեղեն չե՞ք
25.05.2013 | 15:05

Պատմությունը, իհարկե, նախասկիզբ ունի, որ նույնպես հագեցած է հետաքրքիր մանրամասներով, որոնք բոլորն ավարտվում են նույն նախադասությամբ` «Վճարեք 1 (2,3) հազար դրամ», բայց հիմա ուզում եմ անդրադառնալ ոչ թե իմ ոդիսականին, այլ` կիրթ, բարեհամբույր ու Հայաստանյան բարքերին անսովոր երիտասարդ սիրիահայ Ջորջիո-Գեորգի-Խորխե Խաչատուրյանի: Ինչու՞ համարյա իսպանական անուն: Հենց այդպես: Մարդու անունը Ջորջ է, այդ անունով ապրել է 27 տարի և ոչ ոք նրան չի ասել, որ քո անունը Գեորգի է կամ Խորխե: Մարդը եկել է Հայաստան, գույքի տեղափոխման խնդիր է ծագել և հայտնվել է Կենտրոնի նոտարական գրասենյակում` ահա այստեղ սկսվում է ամենահետաքրքիրը` առավոտյան ժամը 10-ից երիտասարդը նոտարիատի աշխատակիցների ակտիվ մասնակցությամբ փորձում է հասկանալ ինչու՞ է իր անունը այդքան խնդրահարույց: Անունը, իհարկե, բոլորովին խնդրահարույց չէ, փաստաթուղթն էլ բոլորովին խնդրահարույց չէ, բայց սիրիահայ երիտասարդը մոռացել էր, որ Հայաստանում է, որտեղ օրենքները ինչ էլ ասեն, վճռորոշը մարդկային գործոնն է: Ինչպես բոլորը` նա էլ ամեն մի թղթի համար համապատասխան հազարը (1-3) վճարելուց հետո կանգնել էր փաստի առաջ` աշխատակիցը ոչ մի կերպ չէր ուզում փաստաթղթի վրա գրել Ջորջ ու տևականորեն համոզում էր, որ նրա անունը Գեորգի է և պատճառաբանում էր, որ եթե մեկ տառ իսկ սխալ լինի, սահմանի վրա պրոբլեմներ կունենա: Սիրիահայը ասում էր` գրեք ինչպես անձնագրում է, ոչ` ասում էր աշխատակիցը, գնացեք պարզեք, ես հավես չունեմ նույն թուղթը մի քանի անգամ գրեմ: Ասում էր բավականին ջղայնոտ ու կոպիտ, այնպես, որ կիրթ ու բարեհամբույր սիրիահայը մոլորված ժպտում էր` ինչու՞ այդքան անկիրթ ու այդքան անբարեհամբույր: Նա գուցե այդպես էր չհասկացավ, բայց պատճառը շատ պարզ էր` նրան ուղիղ երեք անգամ ուղարկեցին նոտարիատի շրջակայքի տարբեր թարգմանիչների մոտ` ճշտելու, թե իր անունը ինչ է, իսկ բոլոր թարգմանիչները ունեն իրենց գինը: Նոտարիատի զգոն աշխատակցուհին չէր բավարարվում թարգմանչի պատասխանով այնքան, մինչև երիտասարդը գնաց հենց այն թարգմանչի մոտ, ում ինքը վստահում էր: Ժամը 12.30-ին մոտ վերջապես, նոտարի բարձր թողտվությամբ, կայացվեց հենց այն որոշումը, ինչ առաջարկում էր երիտասարդը` փաստաթղթում գրվեց անձնագրի լատինատառ անունը, որ ով ինչ ուզում է կարդա:

Ես ոչինչ չէի գրի, եթե չլիներ երիտասարդ սիրիահայի մոլորված ժպիտը ու մեկ նախադասությունը` «Սիրիա ասանկ պաշտոնյաներ չեն աշխատեր»: Ես չգիտեմ` կմնա նա Հայաստանում, թե կվերադառնա Սիրիա կամ կմեկնի այլ երկիր, բայց գիտեմ, որ «ասանկ պաշտոնյաների» կամայականությունները շարունակվելու են: Պետական տուրքից բացի ամեն փաստաթղթի համար գանձվող բոլոր վճարները անօրինական են, որևէ կտրոն չի տրվում քաղաքացուն առ այն, որ նրանից ստացվել է այդքան գումար` այսինչ ծառայության դիմաց: Բոլորը գիտեն և ոչ ոք չի կանխում, չի էլ փորձում օրինականացնել գումարը, որ հայտնի չէ` ում գրպանն է գնում: Իսկ եթե այդ գումարները օրինական են, թող գնացուցակը ներկայացվի քաղաքացուն: Ստացվում է, որ փաստաթղթային առումով պետության հետ ցանկացած փոխհարաբերություն քաղաքացու համար նշանակում է նույն թղթի համար մի քանի անգամ գնալ-գալ (հաճախ տարբեր տեղեր, նայած` որ պաշտոնատարը ինչ է գերադասում), վճարել օրինական ու անօրինական վճարները, և` ամբողջ գործընթացում իր դիմաց տեսնել գերզբաղված, գերհոգնած, գերանհավես մի մարդու, ում միակ նպատակը ձեզնից պահ առաջ ազատվելն է:
Ջորջիո-Գեորգի-Խորխե Խաչատուրյանը, երբ վերջապես հաստատեց իր Ջորջ անվան իրավունքը, աշխատակցին հարցրեց. «Իսկ որ Ջորջ Բուշը գար Հայաստան, նրան Գեորգի՞, թե՞ Խորխե էիք ասելու» և ստացավ հիասքանչ պատասխան` «Ջորջ Բուշն ո՞վ է»: Սա Հայաստանն է, և մարդիկ այստեղ ամեն ինչ գիտեն:


Անահիտ ԱԴԱՄՅԱՆ
Հ.Գ.-Երբ Ջորջ Խաչատուրյանին հաջողություն մաղթեցի իր մյուս գործերում, շատ ուրախացած հարցրեց «Դու՞ք ալ հոստեղեն չեք»:

Դիտվել է՝ 1756

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ